Tijdens een bijeenkomst onlangs, moesten mijn tafelgenote/buurvrouw en ik erg lachen. Waarom: dat weet ik allang niet meer. De voorzitter van de bijeenkomst reageerde verstoord en als twee betrapte schoolmeiden hielden we braaf op met lachen en deden we weer mee met het serieuze gesprek.
Nu weet ik uit eigen ervaring echt wel dat het erg ongemakkelijk kan zijn, wanneer je voor een groep staat en er wordt gelachen zonder dat jij weet waarom dat is. Dus voorzitter: dit is niet persoonlijk bedoeld!
En tòch: ik pleit er voor dat de de lach vaker voorrang krijgt!
Humor en lachen kunnen zo bevrijdend zijn en zijn tegelijkertijd zo’n krachtig middel om spanningen te reguleren, om mensen met elkaar te verbinden en om zaken op een constructieve manier gerealiseerd te krijgen.
Híj wist dat …het was niet altijd succesvol, maar hij realiseerde meer dan de zittende murenbouwer.
Lachen draagt ertoe bij dat fase 3 (verbinding) in Maslow’s pyramide ingevuld kan worden en helpt de weg vrij te maken naar fase 4 (erkenning en waardering), waar we “at the end of the day” allemaal willen zijn.
Als je voor een groep staat en er wordt gelachen om een grap die aan jou voorbij gegaan is, tel dan even tot 10 voordat je reageert. Waarschijnlijk heeft het lachen niets met jouw verhaal te maken. Je kunt de ander met een waarderende vraag en met oprechte belangstelling uitnodigen om over het piekmoment te vertellen in plaats van zo spoedig mogelijk weer tot de orde overgaan.
Misschien kan de rest van het gezelschap meepieken?
Als niet, dan kun je in ieder geval tevreden zijn over het klimaat dat je als voorzitter/teamleider/afdelingshoofd/directielid hebt weten te scheppen.
De wereld wordt er heel éven een beetje leuker van!
Wil je meer weten over het werken met appreciative inquiry, neem dan gerust contact op.
Kent u de mythe van Procrustes?
